Park

Najlepši deo Aranđelovca za mene je bio i ostao park ili kako je širem auditorijumu poznat “Park Bukovičke banje”.

Park se nalazi u centru grada, nepunih 100m od zgrade opštine i novouređenog trga koji se smatra centralnom tačkom Aranđelovca. Površina parka je oko 22ha. U njemu su očuvani i ređi primerci starog drveća a naročito topola, lipa, žalosnih vrba, jablana, kestena, hrasta, jele i smrče. Izvori mineralne vode su razlog zbog kojeg je park i nastao iz nekadašnjih baruština da bi sredinom tridesetih godina dvadesetog veka bio deo najbolje uređenog banjsko-hotelskog kompleksa u zemlji.

Zaštitni znak parka a do skoro i grada, hotel “Staro zdanje”, i dalje izgleda prelepo i impoznatno uz uslov da mu se ne približite na manje od 50m.

Pored svega ovoga posebnost ovog parka je što je on galerija na otvorenom i u njemu su raspoređene skulpture od venčačkog mermera, nastale u okviru Smotre “Mermer i zvuci” i njenog vajarskog dela, simpozijuma, “Beli Venčac”.  Najupečatljivije su: Cvet (Dušan Džamonja, 1970 ), Konjanik ( Kolja Milutinović, 1967), Njegoš (Matija Vuković, 1966), Goveče (Luka Tomanović, 1976) što ne umanjuje lepotu onih koje nisam pomenula.

Na samom ulazu u park nalazi se “Sfinga” (The Spynxs) Ivana Meštrovića koja je poklon Narodnog muzeja, Beograd a rađena je od kararskog mermera.

Pošto slike govore više od hiljadu reči:

www.flickr.com Bebika’s Park photoset

U parku se nalaze i dva prelepa hotela, koja su trenutno u fazi rekonstrukcije pa par reči o njima.

Hotel „Staro zdanje“ je podignut prema projektu ing. arh. Koste Šreplovića i građen je od 1865. do 1868. godine. Zgrada je imala dve prostrane terase i balkon, a u unutrašnjosti elegantnu salu sa zabavnom galerijom i kao takva zaštitni je znak grada Aranđelovca i dugo je bio deo grba grada.

Godine 1971. zgrada je restaurirana pod stručnim nadzorom arh. Jovanke Jeftanović. Zgrada je zadržala punu autentičnost spoljnog izgleda, sa dopunom, mozaik-terasom. “Sala kneževa” je približena originalnom izgledu i kao takva je bila mesto velikog broja kulturnih i društvenih događanja, postajuvši tako zaštitni znak hotela.

Hotel „Šumadija“ je izgrađen 1936. godine i tada je bio najbolje rešen banjsko-stacionarni kompleks u Srbiji. Godine 1986. je bila poslednja rekonstrukcija hotela, a u poslednjih dve godine je osvežena fasada i jedan broj soba je obnovljen.